Een typische Ethiopische schooldag
Wanneer leerlingen wakker worden kijken ze naar buiten om te kijken hoe laat het is. De zon vertelt ze of het tijd is om naar school te gaan of niet. De leerlingen lopen naar school, sommigen doen daar wel 45 minuten over. Dit doen ze met hun boeken in de hand, omdat ze geen schooltas hebben zoals wij in Nederland. Eenmaal aangekomen op school, start de dag met de vlaggenceremonie. Waarbij de leerlingen in rijen van klein naar groot gaan staan en waarbij de jongens en meisjes gescheiden zijn. Het schoolplein is dan vol met kinderen in paarse truien en vesten, de leerlingen dragen hier namelijk een schooluniform. Dit terwijl wij in Nederland vrij zijn om te dragen wat we willen op school. De vlaggenceremonie wordt gehouden om de vrijheid van de regio en de staat te vieren. De rode streep in de Ethiopische vlag staat voor het vergoten bloed van de gestorven soldaten. De groene streep staat voor hard werken en de ontwikkelingen van het land.
Als de vlaggenceremonie afgelopen is, gaan de leerlingen naar hun klaslokaal. Een verschil met Nederland is dat leerlingen al hun lessen in hetzelfde klaslokaal volgen, terwijl de docenten van het ene lokaal naar het andere lopen. De vakken die wij met onze buddy’s hebben gevolgd zijn Engels, wiskunde, biologie, natuurkunde, gym en geschiedenis. Ze hebben ook nog andere vakken zoals scheikunde en Afaan Oromo (de taal van de regio). Het viel op dat niet alle leerlingen de boeken hebben die ze nodig hebben, waardoor ze met meerdere scholieren in één boek kijken. De lessen die ze hebben duren allemaal veertig minuten, maar de lessen kunnen ook korter duren. De les is namelijk afgelopen op het moment dat de docent dit besluit. Wanneer scholieren tijdens de les de beurt krijgen, gaan ze staan om antwoord te geven. Dit doen ze uit respect voor hun leraar. Volgens Jonas, een Ethiopische docent, hoeft er echter niet zo veel respect te zijn voor leraren. De leerlingen moeten hen respecteren als mens, maar docenten hebben niet meer respect nodig dan andere mensen, omdat de leerlingen er zijn om te leren, niet om respect te tonen aan hen.
De dag bestaat uit twee delen, ’s ochtends zijn er drie achtereenvolgende lessen, waarna de lunchpauze is. Leerlingen weten wanneer de les afgelopen is door de schoolbel. Dat is niet een bel zoals wij die kennen, maar een velg van een wiel waarop geslagen wordt. In de lunchpauze lopen ze naar huis om te eten, of kopen ze in een winkel wat eten en drinken ze water of thee op school. Hierna volgen ze weer drie lessen, waarna de schooldag is afgelopen en de kinderen weer naar huis lopen.
Geschreven door Anna en Hanna
Foto’s door Bob, Lisanne en Meyntje
TOEKOMSTPERSPECTIEF
De laatste dag bij de buddy’s in de les.
ontneemt bij ons collega’s het één en ander aan stress.
Afronden van het lesbezoek.
voor dit deel van de reis valt dus het doek.
Misschien zijn de Nederlanders daarom niet op tijd.
maar bij de buddy’s zorgt dit voor hilariteit.
Omdat de vlagceremonie al voorbij is
missen we dus ook dít moment van betekenis.
Enkele collega’ moeten dan toch nog aan het stressen
om de buddy’s in hun te kunnen bezoeken in hun lessen.
Na de eerste drie uren in lessen te zijn verbleven
lijkt het ons dat we wel genoeg feedback hebben gegeven
Wij gaan ons vermaken met wat sport en spel.
Een spelletje volleyball, dat lijkt ons wel.
Een bal en een net blijken aanwezig te zijn.
Een potje samen spelen gaat dan heel fijn.
Enigszins vermoeid en zeer voldaan
kunnen we dan wel weer naar ons hotel toe gaan.
zoals we de avond ervoor al bedachten
Samen met de buddy’s opschrijven wat wij verwachten,
van de schoolleiding, de inspectie en de ouderraad
daar waar het om verbetering van het onderwijs gaat.
In het algemeen, maar ook voor onze school speciaal
moeten wij komen tot een eenduidig verhaal.
We hebben hierbij verschillende activerende werkvormen aangehaald
en daarmee deze vormen ook weer naar de praktijk vertaald.
Hiervan is een uittreksel op flap over geschreven
van de belangrijkste stellingen die zijn overgebleven
Na een selectie gemaakt door ons allemaal
vormt als het goed is een stevig verhaal
Wat op de bobo’s indruk zal maken
en hen recht in hun onderwijshart zal raken.
zodat de leerlingen in de toekomst weer meer kansen maken...
Foto’s: Verena
Tekst: Cees
Reacties (11)